پروتکلONVIF در دوربین مداربسته تحت شبکه 

دوربین های مداربسته تحت شبکه برای ارسال و دریافت اطلاعات ازیک پروتکل ارتباطی به خصوص استفاده می کنند.این پروتکل ها (قوانین) برای سیستم های دوربین مداربسته مانند زبان ارتباطی مورد استفاده برای انسان است.

دوربین هایی که از پروتکل های متفاوتی استفاده می کنند امکان برقراری ارتباط تحت یک نرم افزار جامع را در شبکه نخواهند داشت و این موضوع باعث می شود که محدودیت های زیادی برای توسعه و راهبری دوربین های مداربسته تحت شبکه به وجود آید.

ONVIF در واقع یک انجمن جهانی برای ایجاد یک استاندارد عمومی در ساخت و ارتباط دوربین های مداربسته تحت شبکه است که واژه Onvif اختصار شده از Open Network Video Interface Forum (انجمن ارتباط باز ویدئویی شبکه) است.

این انجمن با هدف ایجاد یک استاندارد جهانی برای ارتباط دوربین ها و سیستم های مداربسته تحت شبکه بوجود آمده است و با این هدف که بدون توجه به تولید کنندگان تجهیزات مداربسته بتوان از یک الگوی ارتباطی مناسب و مشترک استفاده کرد.

باید بدانید که در صورت نصب یک دوربین مداربسته تحت شبکه بدون استفاده از امکانات ONVIF امکان اضافه کردن یک دوربین با سازندگان متفاوت در همان شبکه  و در یک سیستم مدیریت دوربین ها وجود نخواهد داشت زیرا الگوی ارتباطی استاندارد و مشترکی بین این تجهیزات وجود ندارد. از این رو عملکرد و هدف این انجمن از اهمیت بالایی برخوردار است.

انجمن ONVIF به طور کلی سه هدف را دنبال می کند:

۱-استاندارد سازی ارتباط بین تجهیزات حفاظتی شبکه
۲-امکان استفاده از دوربین ها در شبکه بدون توجه به مارک یا برند
۳-امکان دسترسی تمامی شرکت ها و تولید کنندگان به تکنولوژی ارتباطی ONVIF

باید توجه داشته باشید که دوربین های با قابلیت ONVIF با وجود هزینه ی تا حدی بالاتر امکان بسیار مهمی را در اختیار شما قرار می دهند و آن، امکان تعمیر، نگهداری و گسترش سیستم مداربسته تحت شبکه بدون وجود مشکلات موجود در مورد امکان همخوانی پروتکل دوربین ها ی مداربسته می باشد.

معایب Onvif چیست ؟

Onvif استاندارد جدیدی است که علاوه بر مزایای خود دارای معایبی نیز می باشد. دو فاکتور مهم در انتخاب دستگاه هایی که با استاندارد Onvif کار می کنند وجود دارد:

۱-کیفیت و بهره وری اجرای پروتکل Onvif
۲-رعایت کردن قوانینی در طراحی نرم افزار برای ارتباط دهی هرچه بهتر میان دستگاه ها با پروتکل Onvif

ممکن است هنگامی که از نرم افزار استفاده می کنید برخی از ویژگی ها و ارتقاسازی های دوربین های تحت شبکه موجود نباشد که برای استفاده بهینه از این ویژگی ها ممکن است نیاز باشد تا از نرم افزار اختصاصی خود سازندگان این تجهیزات استفاده نمایید یا نرم افزاری را انتخاب کنید که این ارتقا سازی را پشتیبانی می کند.

اما با این وجود امروزه تولیدکنندگان و توسعه دهندگان نرم افزارها و سیستم های مداربسته تحت شبکه بسیاری از این کاستی ها رو مرتفع نموده بطوری که بهره وری از این استاندارد از جمله موارد با اهمییت و اجتناب ناپذیر شده است.

زمانیکه در منزل نیستید، شک و تردید در مورد مسائل کوچک میتواند آزار دهنده باشد. تردیدهایی همچون اینکه آیا قهوه ساز را خاموش کردم؟ سیستم امنیتی را روشن کردم؟ آیا بچه ها تکالیف خود را انجام داده اند یا در حال تماشای تلوزیون هستند؟ آیا وقتی از خانه خارج شدم کولر خانه را خاموش کردم ؟

با یک خانه هوشمند، می توانید به تمام این نگرانی­ها با یک سفر سریع آنلاین پایان دهید. زمانیکه در خانه هستید، خانه­ی شما به وسیله پخش آهنگ های مورد علاقه شما آنهم در هر زمانی که به خانه قدم میگذارید، یا کاهش نور چراغ ها برای تماشای یک فیلم، از آرامش شما مراقبت میکند. آیااین سحر و جادوست؟

جواب ما منفی است، این اتوماسیون خانه است. خانه های هوشمند همه­ی دستگاه ها و اجزایمنزل شما را به هم متصل میکنند به طوری که آنها می توانند با یکدیگر و با شما ارتباط برقرار کنند.

هر وسیله­ای که در خانه شما از برق استفاده میکند را می­توانید بر روی شبکه خانگی قرار دهید وتحت فرمان خود بگیرید. فرقی ندارد که دستورات خود را چگونه به دستگاه­های خود منتقل کنید یا ریموت کنترل و یا از طریق کامپیوتر، تحت هر شرایطی خانه به دستورات شما واکنش نشان می­دهد.

ایده خانه­های هوشمند ممکن است شما را به یاد جورج جتسون و طرح او به نام “مکان مربوط به آینده” و یا شاید بیل گیتس بیاندازد، که بیش از ۱۰۰ میلیون دلار را صرف ساخت خانه­ی هوشمندش کرد. هنگامی که مساله طراحی عنوان می­شود از لحاظ قیمت و درک تکنولوژی، خانه­های هوشمند و اتوماسیون خانگی بیشتر و بیشتر شبیه هم میشوند. در حدود ۱۴ میلیارد دلار در سال ۲۰۰۵ بر روی شبکه­های خانگی صرف شد، و تحلیلگران این رقم را برای سال ۲۰۱۱ به بیش از ۸۵ میلیارد دلار پیش بینی می­کنند.در اغلب کشورها سیستم BMS (building management system) یا همان سیستم هوشمند کنترل ساختمان از یک سیستم پر هزینه خارج شده و با پیشرفت روز افزون تکنولوژی به یکی از امکانات ضروری برای زندگی شهری بدل گردیده ، خانه ای که به شما کمک می کند که در زندگی پر ازدحام و پرتردد شهری ، دیگر نگران فراموش کردن برخی از وظایف و کارهای خود نباشید ، باغچه ها خود به خود آبیاری می شوند، سیستمهای حرارت و بردت به صورت اتوماتیک و با توجه به دمای محیط کار می کنند و این تنها بخشی از امکاناتیست که خانه های هوشمند برای صاحبانشان به ارمغان آورده اند.

خانه­های هوشمند چگونه کار میکنند

نرم­افزار و تکنولوژی خانه­های هوشمند

تکنولوژی خانه­های هوشمند در سال ۱۹۷۵، زمانیکه شرکتی در اسکاتلند X10 را تولید کرد، به دنیا معرفی شد. ابزار X10 به محصولات الکتریکی درون یک خانه این امکان را می­دهد که از طریق سیستم کابلی که درون ساختمان وجود دارد با هم ارتباط داشته باشند و به اصطلاح با هم صحبت کنند. تمام اپلیکیشن­ها و ابزارها در واقع رسیور و یا دریافت کننده هستند، و تمام کنترلر(کنترل کننده) های سیستم، مانند تمام ریموت کنترل­ها و صفحه کلیدها به معنی فرستنده هستند. اگر بخواهید لامپ یک اتاق دیگر را خاموش کنید، فرستنده پیامی را که به صورت یک کد عددی است می­فرستد و مراحل کار به صورت زیر است:

· هشدار به سیستم به این مضمون که این پیام یک دستور است

· شناسایی تعداد واحدهای دستگاهی که باید فرمان را دریافت کند

· کد حاوی دستور واقعی مانند کد “خاموش”.

تمام اینها به طوری طراحی شده­اند که در کمتر از یک ثانیه انجام شوند، برقراری ارتباط از طریق سیمهای الکتریکی [یک ساختمان] همیشه معقول نیست، چرا که این خطوط ممکن است از طریق برق دیگر دستگاه­ها دچار اختلال یا نویز شوند. یک ابزار X10 می تواند تداخل الکترونیکی را به عنوان یکدستور تفسیر کرده و واکنش نشان دهد، و یا اینکه ممکن است اصلا فرمان را دریافت نکند. در حالی که دستگاه­های X10 هنوز وجود دارند، فن آوری های دیگری هم برای رقابت در صحنه شبکه­های خانگی پدید آمده اند.

به جای عبور [فرمانها از طریق خطوط برق، برخی از سیستم­ها از امواج رادیویی برای برقراری ارتباط استفاده می­کنند، که این روش درست شبیه طرز کار سیستم­های WiFi و سیگنال­های تلفن­های همراه است. با این حال، شبکه اتوماسیون خانگی به تمام نیازهای [سخت افزاری و نرم­افزاری] یکشبکه Wi-Fi نیاز ندارد، زیرا دستورات سیستم­های اتوماسیون به صورت پیام­های کوتاه هستند. دو مورداز برجسته­ترین شبکه­ها که در اتوماسیون خانه [با امواج] رادیویی [کار می­کنند]، تکنولوژی­هایZigBeeو Z-Wave هستند. هر دوی این فناوری­ها عبارت هستند از شبکه­های مِش ، به این معنی که همواره بیش از یک راه برای اینکه یک پیام به مقصد خود برسد، وجود دارد.

.

تکنولوژیZ-Wave از یک الگوریتم پایه­ی مسیریابی برای تعیین سریع ترین مسیر برای پیام ها استفاده می­کند. برای هر دستگاه Z-Wave یک کد در نظر گرفته شده، و هنگامی که دستگاه به سیستم متصل شد، کنترل کننده­ی شبکه این کد [خاص] را شناسایی کرده، محل آن را تعیین و آن را به شبکه اضافه می­کند. هنگامی که یک فرمان از راه می­رسد، کنترل­کننده (کنترلر) از الگوریتم برای تعیین چگونگی ارسال پیام استفاده می­کند. از آنجا که این مسیریابی مقدار زیادی از حافظه موجود روی یک شبکه را اشغال می­کند، فناوری Z-Wave نوعی سلسله مراتب را بین دستگاه­ها توسعه داده، از قبیل اینکه: برخی از کنترلرها پیام­ها را راه­اندازی می­کنند، و برخی از آنها “برده ” هستند، به این معنی که آنها (کنترلرها) تنها می توانند پیام­­ها را حمل کرده و به پیام­ها عکس­العمل(پاسخ) نشان دهند.

نامگذاری ZigBee نشان­دهنده­ی مِش مفهوم شبکه است، زیرا پیام­ها از فرستنده مانند زنبورها به صورت زیگزاگ به دنبال بهترین مسیر به سوی گیرنده هستند. در حالی که Z-Wave از یک فن آوری اختصاصی برای هدایت سیستم خود استفاده می­کند، پلت فرم­های ZigBee برپایه­ی مجموعه­ی استانداری بنا شده­اند که توسط موسسه مهندسان برق و الکترونیک (IEEE) برای شبکه­های بی­سیم شخصی طراحی شده. این به این معنی است که هر شرکت می­تواند بدون پرداخت هزینه­های صدور مجوز برای این فناوری به ایجاد و ساخت محصولات ZigBee بپردازد، که در نهایت ممکن است به سازگاری و استفاده­ی ZigBee در بازار محصول بیانجامد. مانند Z-Wave، ZigBee هم دارای دستگاه­های عملکردی کاملی بوده (و یا آنهایی که پیام را مسیردهی می­کنند) و همینطور دارای دستگاه­های کاهش­دهنده­ی تابع (و یا دستگاه­هایی که چنین عملی را انجام نمیدهند) است.

استفاده از شبکه­های بی­سیم انعطاف­پذیری بیشتری را برای قرار دادن دستگاه­ها فراهم می­کند، اما مانند خطوط برق، آنها هم ممکن است دچار تداخل­هایی شوند. ابزار دیگری به نامInsteon راه دیگری را برای شبکه خانگی شما برای برقراری ارتباط بین سیم­های الکتریکی و امواج رادیویی ارائه می­دهد،که آن را به یک شبکه مِش دوگانه تبدیل کرده است. اگر یک پیام روی یک پلت فرم قرار نگرفت، این ابزار انتقال آن را از طریق پلتفرم دیگر امتحان می­کند. به جای مسیریابی پیام، یک دستگاه Insteonپیام را منتشر یا به اصطلاح برودکست کرده و تمام دستگاه­های موجود بر روی شبکه پیام را دریافت کرده و آن را تا زمانی که دستور به انجام برسد مجددا منتشر می­کنند. دستگاه­ها مانند دستگاه­های همسان عمل می­کنند، یکی به عنوان آمر و دیگری به عنوان گیرنده. این به این معنی است کهدستگاه­های Insteon بیشتری بر روی یک شبکه نصب شده و در نتیجه پیام قوی تر خواهد بود.