آشنایی با سیستمهای انرژی خورشیدی (قسمت اول)
اگر علاقهمند به انرژی خورشیدی و مباحث مرتبط با آن هستید، احتمالا اخبار مربوط به نصب سامانههای فتوولتائیک بر روی پشت بامهای منازل و البته تامین ۵۰% هزینه آن توسط شرکت توانیر را در روزهای اخیر شنیدهاید.
اما یک سیستم فتوولتائیک چیست؟ در این مطلب – که قسمت اول آن پیش روی شماست- سعی کردهایم این سیستم و عناصر تشکیل دهنده آن را شرح داده و در نهایت نحوه انتخاب یک سیستم خورشیدی مناسب برای تامین انرژی الکتریکی یک خانه را آموزش دهیم.
سیستم فتوولتائیک
یک سیستم فتوولتائیک یا برق خورشیدی کوچک میتواند یک منبع انرژی قابل اطمینان و بدون آلودگی برای منزل یا محل کارتان باشد. همچنین سیستمهای فتوولتائیک کوچک میتوانند یک منبع انرژی مقرون به صرفه در مکانهایی که تامین انرژی در آنها به روشهای سنتی و مرسوم ناممکن است باشند.
از آنجا که تکنولوژیهای فتوولتائیک هم از نور مستقیم و هم از نور پراکنده خورشید برای تولید برق استفاده میکنند، منابع خورشیدی فراوانی در سرتاسر ایران برای سیستمهای خورشیدی وجود دارد. با این حال، میزان توان تولید شده توسط یک سیستم خورشیدی در یک مکان خاص بستگی به میزان انرژی دریافتی از خورشید دارد. بنابراین، سیستمهای فتوولتائیک همانند دیگر تکنولوژیهای خورشیدی در مکانهایی که تابش خورشید در آنها شدیدتر و بیشتر است بازدهی بالاتری دارند.
سیستمهای فتوولتائیک میتوانند برای تامین هر نوع نیاز الکتریکی طراحی شوند. شما میتوانید آنها را به صورت متصل به شبکه یا منفصل از شبکه استفاده کنید. همچنین میتوانید از این تکنولوژی برای تامین روشنایی فضای باز استفاده نمایید.
انواع سلولهای خورشیدی
سلولهای خورشیدی – به عنوان اساس یک سیستم فتوولتائیک – از مواد نیمه هادی تشکیل شدهاند. هنگامی که نور خورشید توسط این مواد جذب میشود، انرژی خورشیدی با ضربه زدن به الکترونها موجب آزاد شدن آنها از اتمهایشان میشود. به این پدیده «اثر فتوالکتریک» میگویند. سپس این الکترونهای آزاد به سمت مدار تعبیه شده در سلول خورشیدی حرکت میکنند تا جریان الکتریکی را به وجود آورند. شبیه سازی «اثر فتوالکتریک» در ویدئوی زیر نشان داده شده است. نور خورشید با طول موجهای خاصی میتوانند برای ایجاد جریان الکتریکی موثر واقع شوند. توجه داشته باشید که سیستمهای فتوولتائیک در روزهای ابری نیز میتوانند به تولید برق بپردازند، اما نه به اندازه یک روز آفتابی.
- سیلیکون مونوکریستال
- سیلیکون مالتی کریستال
- سیلیکون پولی کریستال
- سیلیکون آمورفوس

- سیستمهای خورشیدی نصب شده در پشت بامها
- کاشیهای سقفی
- نمای ساختمانها
- استفاده در نورگیرها یا دهلیزها
- ترکیب و یکپارچگی با ساختمان
- استفاده همزمان به عنوان پوشش بام و همچنین تولید انرژی بدون آلودگی
- دوام
- منتشر شده در الکترونیک, برق قدرت, خانه های هوشمند, فناوری اطلاعات
گام های سبز شرکت مرسدس بنز
سوخت جدید برای اتوبوس های انگلیسی
- منتشر شده در الکترونیک, برق قدرت, خانه های هوشمند
مفهوم واژه های MTTF و MTBF
همه ما هنگامی که قصد خرید یک دستگاه یا قطعه رایانهای یا هر قطعه دیگری را داریم یکی از فاکتورهای مورد توجه برای خرید، میزان عمر مفید دستگاه است. در واقع مایلیم بدانیم که در برابر پولی که میپردازیم، چه مدت میتوانیم از جنس خریداری شده استفاده ببریم. بنابراین سوالی که مطرح میشود این است که آیا طول عمر مفید قطعات خریداری شده مشخص است و آیا معیاری برای تشخیص عمر قطعه وجود دارد یا خیر.
در ادامه دو عبارت بسیار مصطلح در تضمین طول عمر قطعات و دستگاهها را معرفی خواهیم کرد تا اگر در فهرست مشخصات قطعهای به چشم خورد، مفهوم آن به طور کامل مشخص باشد. این دو اصطلاح MTTF و MTBF هستند که برای ما کاربردی و با ارزش می باشد و با دیدن مقدار این دو میزان انتظار خود را از آن قطعه الکترونیکی می سنجیم.
MTTF:
برگرفته از حروف اول عبارت mean time to failure است و به معنای متوسط زمانی است که یک قطعه یا دستگاه پس از شروع به کار، به اولین خرابی خود میرسد. این خرابی به گونهای است که دستگاه دیگر قادر به ادامه فعالیت عادی خود نیست. برای مثال اتمام جوهر چاپگر، خرابی محسوب نمیشود.
زیرا با شارژ کارتریج، چاپگر قادر به ادامه کار خواهد بودو تنها ابزار کار آن به اتمام رسیده است، اما سوختن یک IC برد مربوط به دیسک سخت یا مادربرد یا سوختن CPU یا سوختن قطعه ای از نمایشگر یک خرابی به شمار میرود.
زمان MTTF را معمولا به ساعت یا هزار ساعت تخمین میزنند و معمولا در مشخصات قطعات آن را ذکر میکنند. اگر MTTF قطعهای صد هزار ساعت اعلام شد، به این معناست که انتظار میرود به طور میانگین بعد از گذشت این مدت زمان، اولین خرابی منجر به توقف کارکرد در قطعه رخ دهد البته در اینجا اشاره به دو نکته ضروری است.
یکی این که این زمان صرفا یک تخمین است و ضمانت نیست و هیچ تضمینی وجود ندارد که قطعه بعد از چند ساعت از شروع فعالیت خراب نشود یا حتما بعد از صد هزار ساعت قطعه خراب شود و شاید خیلی بیش از آن نیز دوام داشته باشد لذا این مقادیر بر اساس تخمین و محاسبات آزمایشگاهی می باشد که متناسب با شرایط ممکن است کاهش یا افزایش یابد.
مساله دیگر آن است که زمان اعلام شده، زمان فعالیت قطعه است. مثلا صد هزار ساعت حدود ۱۱ سال و ۵ ماه است. اگر روزی ۸ ساعت از قطعه استفاده شود این زمان به ۳ برابر یعنی چیزی حدود ۳۴ سال افزایش خواهد یافت. زیرا قطعه ۲۴ ساعته در حال فعالیت نبوده است.
قطعات ثابت مثل RAM ،CPU وغیره دارای مقدارMTTF بسیار بالاتری نسبت به دستگاههایی چون دیسکهای سخت و درایوهای نوری دارند که فعالیت مکانیکی در آنها به چشم میخورد ضمنا اگر قرار باشد MTTF یک سیستم کامل رایانهای تعیین شود، با توجه به کمترین MTTF تعیین میشود. چون در صورت خرابی هر کدام از قطعهها، در واقع به اولین خرابی کل سیستم رسیدهایم که این خرابی در قطعات با MTTF کمتر محتملتر است. از MTTF بیشتر برای تضمین قابلیت اطمینان قطعات غیرقابل تعمیر همچون CPU استفاده میشود، اما برای قطعات قابل تعمیر اغلب از MTBF استفاده میشود.
MTBF:
این عبارت که برگرفته از حروف اول Mean time between failures است و از نظر زمانی از MTTF بیشتر است و گاهی به جای MTTF در مشخصات قطعهها ذکر میشود.
MTBF میانگین زمانهای بین دو خرابی قطعه در بین تعمیرات آن است. به عنوان مثال اگر یک قطعه در طول ۴۵۰ هزار ساعت، ۳ بار خراب شود در آن صورت MTBF آن ۱۵۰هزار ساعت خواهد بود.
توجه داشته باشید که همانند MTTF ، خرابی به آن مفهوم است که دستگاه قادر به ادامه کار نباشد. اما در اینجا با تعمیر، دستگاه را به ادامه فعالیت وادار میکنیم. مثلا در صورت سوختن یک IC از درایونوری میتوان با تعویض آن با نمونه سالم آن IC ، دستگاه را تعمیر کرد. این معیارها برای ارزیابی قابلیت اطمینان و قابلیت نگهداری یک قطعه، دستگاه یا سیستم مطرح میشوند.
در اغلب کاتالوگ محصولات و دستگاه ها از این مقدار برای بیان میزان عمر آن قطعات استفاده می شود که معمولا در اجرای سیستم های حفاظت الکترونیکی و امنیتی بسیار با اهمییت می باشد و یکی از فاکتورهای متمایز کننده این دستگاه ها و تجهیزات می باشد.
- منتشر شده در الکترونیک, سیستم های امنیتی و کنترلی, فناوری اطلاعات
ONVIF چیست ؟
پروتکلONVIF در دوربین مداربسته تحت شبکه
دوربین های مداربسته تحت شبکه برای ارسال و دریافت اطلاعات ازیک پروتکل ارتباطی به خصوص استفاده می کنند.این پروتکل ها (قوانین) برای سیستم های دوربین مداربسته مانند زبان ارتباطی مورد استفاده برای انسان است.
دوربین هایی که از پروتکل های متفاوتی استفاده می کنند امکان برقراری ارتباط تحت یک نرم افزار جامع را در شبکه نخواهند داشت و این موضوع باعث می شود که محدودیت های زیادی برای توسعه و راهبری دوربین های مداربسته تحت شبکه به وجود آید.
ONVIF در واقع یک انجمن جهانی برای ایجاد یک استاندارد عمومی در ساخت و ارتباط دوربین های مداربسته تحت شبکه است که واژه Onvif اختصار شده از Open Network Video Interface Forum (انجمن ارتباط باز ویدئویی شبکه) است.
این انجمن با هدف ایجاد یک استاندارد جهانی برای ارتباط دوربین ها و سیستم های مداربسته تحت شبکه بوجود آمده است و با این هدف که بدون توجه به تولید کنندگان تجهیزات مداربسته بتوان از یک الگوی ارتباطی مناسب و مشترک استفاده کرد.
باید بدانید که در صورت نصب یک دوربین مداربسته تحت شبکه بدون استفاده از امکانات ONVIF امکان اضافه کردن یک دوربین با سازندگان متفاوت در همان شبکه و در یک سیستم مدیریت دوربین ها وجود نخواهد داشت زیرا الگوی ارتباطی استاندارد و مشترکی بین این تجهیزات وجود ندارد. از این رو عملکرد و هدف این انجمن از اهمیت بالایی برخوردار است.
انجمن ONVIF به طور کلی سه هدف را دنبال می کند:
۱-استاندارد سازی ارتباط بین تجهیزات حفاظتی شبکه
۲-امکان استفاده از دوربین ها در شبکه بدون توجه به مارک یا برند
۳-امکان دسترسی تمامی شرکت ها و تولید کنندگان به تکنولوژی ارتباطی ONVIF
باید توجه داشته باشید که دوربین های با قابلیت ONVIF با وجود هزینه ی تا حدی بالاتر امکان بسیار مهمی را در اختیار شما قرار می دهند و آن، امکان تعمیر، نگهداری و گسترش سیستم مداربسته تحت شبکه بدون وجود مشکلات موجود در مورد امکان همخوانی پروتکل دوربین ها ی مداربسته می باشد.
معایب Onvif چیست ؟
Onvif استاندارد جدیدی است که علاوه بر مزایای خود دارای معایبی نیز می باشد. دو فاکتور مهم در انتخاب دستگاه هایی که با استاندارد Onvif کار می کنند وجود دارد:
۱-کیفیت و بهره وری اجرای پروتکل Onvif
۲-رعایت کردن قوانینی در طراحی نرم افزار برای ارتباط دهی هرچه بهتر میان دستگاه ها با پروتکل Onvif
ممکن است هنگامی که از نرم افزار استفاده می کنید برخی از ویژگی ها و ارتقاسازی های دوربین های تحت شبکه موجود نباشد که برای استفاده بهینه از این ویژگی ها ممکن است نیاز باشد تا از نرم افزار اختصاصی خود سازندگان این تجهیزات استفاده نمایید یا نرم افزاری را انتخاب کنید که این ارتقا سازی را پشتیبانی می کند.
اما با این وجود امروزه تولیدکنندگان و توسعه دهندگان نرم افزارها و سیستم های مداربسته تحت شبکه بسیاری از این کاستی ها رو مرتفع نموده بطوری که بهره وری از این استاندارد از جمله موارد با اهمییت و اجتناب ناپذیر شده است.
- منتشر شده در الکترونیک, خانه های هوشمند, سیستم های امنیتی و کنترلی, فناوری اطلاعات
برق خورشیدی برای ده هزار خانوار در سال ۹۳
- منتشر شده در الکترونیک, برق قدرت, خانه های هوشمند, سیستم های امنیتی و کنترلی
نمایشگاه الکامپ ۲۰۱۴
دیدگاه گروه فناوران رایان الکترونیک (فرا) از نمایشگاه الکامپ ۲۰۱۴ :
بیستمین نمایشگاه بین المللی الکترونیک، کامپیوتر و تجارت الکترونیک که از ۱۶ آذرماه ۱۳۹۳ آغاز شده بود و در ۱۹ آذرماه به پایان رسید. خوشبختانه آب و هوای مساعدی برای شرکت در نمایشگاه امسال وجود داشت و شرکت کنندگان بسیاری همچون سال های گذشته حضور داشتند که این نیز موجب دل گرمی دوستداران دنیای فناوری اطلاعات شده بود.
متاسفانه بر خلاف سال های گذشته که در بازه زمانی نمایشگاه الکامپ یک روز تعطیل وجود داشت که باعث حضور افراد و بینندگان بیشتر می گردید اما با این وجود امسال این امر میسر نشده بود و حتی با این شرایط خبرهایی از احتمال تمدید زمان نمایشگاه وجود داشت اما این موضوع صورت نپذیرفت.
این نمایشگاه هم مانند سایر نمایشگاه ها دارای نقاط قوت و ضعف هایی بود که متناسب با دیدگاه و تفکر بینندگان خود قابل دسته بندی می باشد. برگزاری الکامپ ۲۰۱۴ با وجود مشکلات و چالش هایش به نوبه خود بسیار ارزشمند و با اهمییت می باشد اما کاهش کیفیت و بار علمی نمایشگاه کاملا به چشم می خورد که البته برای حفظ ظاهر و کمیت افراد حاضر در الکامپ نیز تدابیری از سوی شرکت های ایرانسل ، رایتل و آسیاتک اتخاذ شده بود که از نمونه های این تدابیر می توان به ارایه سیم کارت ها یا سرویس های رایگان و یا تخفیفات و قرعه کشی ها را اشاره کرد.
امثال برخلاف سال گذشته رایتل تبلیغات گسترده تری نسبت به رغیبان خود داشت و البته عدم شرکت آموزشگاه ها و موسسات آموزشی و شرکت های برتر حوزه فناوری اطلاعات کاملا ملموس بوده است .
حضور کمرنگ دولت الکترونیک نسبت به سال گذشته نیز از مسایل قابل توجه بوده است و طبق روال همیشه وجود غرفه های نسبتاً بی ربط مانند فروش کتاب و لوح فشرده زبان و یا غرفه های کاملا کلیشه ای و خالی و نیز تکراری مانند چاپگر سه بعدی و غیره باعث پایین آمدن سطح علمی و تخصصی نمایشگاه شده است که البته این موضوع نیز معمولا در بیشتر نمایشگاه ها قابل مشاهده است و البته وجود این غرفه ها شاید به منظور پوشاندن فضای خالی سالن ها امری مدبرانه بوده است.
یکی از غرفه های جالب این نمایشگاه معرفی ویدیو پروژکتور ۱۶K شرکت پاناسونیک می باشد که مشخصات و بررسی آن بسیار جذاب می باشد که در این راستا گروه فرا در مقاله ای جداگانه به بررسی امکانات و توانایی این محصول قدرتمند نورانی می پردازد.
گروه شرکت های دوران هم که از شرکت کنندگان همیشگی این نمایشگاه می باشد با حضور هرچه باشکوه تر جای خالی رغبای خود را در الکامپ ۲۰۱۴ پر کرده بود و همانند سال های گذشته ظاهری بسیار زیبا و گسترده را در نمایشگاه ایجاد کرده بودند که این موضوع نیز برای گروه مدیران شبکه بسیار با ارزش بود که امیدواریم در سال های آینده نیز این حضور پررنگ تر نیز گردد.
در این میان فارغ از ضعف ها و نارسایی های موجود می توان به ایده های طراحی برخی غرفه ها و دکوراسیون های متفاوت ارایه شده اشاره کرد که از این میان Mobile Datacenter شرکت تیام شبکه یکی از این دکوراسیون های زیبا و خاص بوده است.
متاسفانه با روند رو به نزول کیفیت و بار علمی و تخصصی نمایشگاه الکامپ در این رشد باسرعت تکنولوژی موضوعی بسیار نگران کننده و قابل تامل است که امید است با همیاری و همدلی مدیران و مسئولین محترم این نارسایی ها و کمبود ها جبران گردد و البته توجه به شرایط سیاسی کنونی کشور و وجود تحریم ها از سوی دیگرعاملی برای کاهش کیفیت و سطح علمی نمایشگاه می باشد که با توجه به رویکردهای اخیر امید است این موانع و مشکلات مرتفع گردد.
سایر تصاویر نمایشگاه الکامپ ۲۰۱۴:
- منتشر شده در الکترونیک, فناوری اطلاعات, مخابرات
۴G چیست؟
امروزه بسیاری صحبت از نسل های شبکه تلفن همراه و تفاوت های هریک و ویژگی های آنها می زنند و شرکت های تولید کننده تلفن همراه هم در این راستا قابلیت هایی را روی محصول خود می گذارند هرچند که این قابلیت ها در بسیاری از کشورها و شرایط مورد استفاده نیست اما وجود این تکنولوژی جزو امکانات و ویژگی های آن می شود و بعضا موجب افزایش قابل توجه در قیمت محصولات می شود.
اما آیا تفاوت این نسل ها در چیست ؟
کاربرد این نسل ها برای ما چیست ؟
۴G و ۳G چیست ؟
این سوالات و دیگر سوال هایی که می بایست با اندکی تحقیق و مطالعه درباره این نسل ها به جواب برسند و پس از آن شما دیگر انتخاب صحیحی در انتخاب های خود خواهید کرد و در این مقاله ما نیز قصد داریم اندکی شما را با نسل ها آشنا کنیم و امید است در آینده بصورت تخصصی و به تفکیک هریک از این نسل ها رو تشریح نماییم تا از شناخت عمومی به شناخت تخصصی دست یابید.
این نوع سرویسدهی در کشور پیشرفتهای مثل ایالات متحده آمریکا نیز شیوهی نوپا و جوانی است، تنها چند ماه است که کمپانیهای Sprint و Verizon در این کشور سرویس ۴G خود را ارائه کرده و گمانهزنیهایی نیز انجام شده است که شاید T-Mobile نیز تمایل داشته باشد وارد این عرصه شود. اما برای کاربران و مشتریان تفاوت عمده در ۴G تماماً در سرعت دسترسی به اینترنت است، لذا اگر کاربری به سرعت اینترنت بر روی موبایل یا مودمش اهمیتی نمیدهد، طبیعتا احتیاجی به ۴G نیست.
وقتی صبحت از ۴G میشود G مخفف Generation یا نسلی از تکنولوژی شبکههای بیسیم است، در هر کدام از این نسلها سرعت دسترسی به اینترنت به صورت چشمگیری افزایش یافته است و البته سرویس ارائه شده در هر نسل سر سازگاری با نسل قبلی را ندارد و برای استفاده از آن بایستی گوشی و ابزارهای خود را ارتقا دهید و سرویس دهندهها نیز میبایستی سختافزارهای (BTS) جدیدی را نصب نمایند. نسل اول یا اولین G شبکههای آنالوگ سلولی بودند. در نسل دوم یا ۲G هر چند شبکهها دیجیتال شد ولی کماکان سرعت پائین بود، بسیاری از گوشیهایی که کماکان در بازار هستند هنوز از تکنولوژی ۲G پشتیبانی به عمل میآورند در این شبکهها سرعت دسترسی به اینترنت در رنجی بین ۶/۹ کیلوبیت بر ثانیه تا۲۰۰ کیلوبیت برثانیه است.
در شبکههای ۳G حداقل سرعت از ۳۸۴ کیلوبیت بر ثانیه شروع میشود ولی در مورد حداکثرش کمی صبر کنید تا به آن برسیم. سیستمهای ۴G از قبیل وایمکس و LTE مدعی ارائهء سرعت واقعی ۵ مگابیت بر ثانیه یا قدری بیشتر هستند، چیزی شبیه آنچه میشود بر روی کابل در خانه به آن دسترسی داشت.
اما نسخههای اخیر این تکنولوژی وعدهء سرعتی صدها مگابیت سریعتر از هر اینترنت خانگی را میدهد. علاوه بر این شبکههای ۴G قادر هستند شیوه صدا بر روی پروتکل اینترنت یا همان به اختصار VOIP را جایگزین سیستم قدیمی مدارگزینی تماسهای صوتی نمایند. از دیدگاه دیگر در آینده نزدیک تکنولوژی ۴G میتواند دسترسی به اینترنت را در گجتهایی مثل دوربینهای دیجیتال، ابزارهای بازی و یا مثلا قابهای دیجیتال را تبدیل به یک امر عادی نماید. بخش پیچیده داستان در اینجاست که سرویس دهندههایی مثل AT&T یا T-Mobile در حال نصب تکنولوژیهای ۳G جدیدی هستند که از برخی از تکنولوژیهای ابتدایی ۴G سریعترند.
فرض مثال HSPA+ کاملا بر مبنای تکنولوژی۳G است و در اصل یک ارتقای نرمافزاری بر روی اینگونه شبکهها محسوب میشود اما سرعتش به شکل حیرتآوری زیاد است. سرویس ارائه شده بدین شکل توسط T-Mobile به سرعت واقعی حدود ۷ مگابیت بر ثانیه میرسد و این سرویس دهنده معتقد است ظرف چند سال آینده این سرعت را میتواند ۴ برابر کند (البته ۷ مگابیت در ثانیه سرعتی است که کاربران در عالم واقعیت تجربه میکنند چون سرویسی که این کمپانی ارائه میکند ۲۱ مگابیت بر ثانیه است)، لذا T-Mobile هنوز به سمت ۴G نرفته است هر چند شاید در آینده نزدیک تغییر رویه بدهد. اما ۴G تنها سریعتر از ۳G نیست از آنجایی که ۴G ظرفیتهای بسیار بالاتری از ۳G دارا است، ارائه دهندگان این سرویس محدودیتی برای میزان استفاده کاربران از پهنای باند در یک بازه زمانی مشخص مثلا یک ماه در نظر نمیگیرند (البته فعلاً) چیزی که در شبکههای ۳G مرسوم است.
لذا همین امر۴G را به عنوان جایگزینی مناسب برای اینترنت خانگی بر مبنای کابل معرفی میکند و در همین زمینه سرویس دهندگانی همچون Clearwire شروع به فروش سرویسهای وایمکس ۴G به کاربران خانگی نمودهاند. هر چند شاید فعلا در ظاهر از نظر سرعت دسترسی به اینترنت شبکههای ۴G با ۳G برابری کنند اما در آیندهء نزدیک این شبکهها چه از نظر سرعت و چه از نظر محدودیتهای فعلی توان پیشی گرفتن از نسل پیشین خود را دارند و فعلا در ابتدای راه هستند. مودمهای بسیاری برای دسترسی به اینترنت به شیوه۴G ارائه شده است اما تعداد گوشیهایی که از ۴G پشتیبانی میکنند نیز هنوز اندک است هر چند HTC EVO 4G یا مثلا Samsung Epic 4G و یا محصولات جدید شرکت اپل جز گزینههای محبوب کاربران هستند.
- منتشر شده در الکترونیک, فناوری اطلاعات, مخابرات
ربات های راننده و آزمایش فورد
استفاده از ربات های راننده در آزمایش استقامت اتومبیل های جدید فورد
ماشین های بدون راننده کم کم تبدیل به یکی از تکنولوژی های مورد انتظاری می شوند که در آینده نزدیک آن را در خیابان های اطراف مان خواهیم دید. اما به نظر می رسد که انسان راحت طلب به همین میزان اکتفا نکرده و قصد دارد از این تکنولوژی در زمینه آزمون های ایمنی و دوام اتومبیل ها هم بهره ببرد.
مهندسان فورد اولین برنامه تست رانندگی رباتیک خودرو را آماده کرده اند و اکنون از آن در آزمایشگاه میشیگان این شرکت بهره می برند. آنها در اینجا انجام تست های دوام و استقامت اتومبیل های خود را بر عهده تکنولوژی هدایت رباتیک گذارده اند. دلیل این کار هم به برنامه تست ماشین های فورد بر می گردد. زیرا آنها طبق پروتکل های برنامه Built Ford Tough ماشین های شان را تحت شدیدترین تست های ممکن و با بیشترین تکرار قرار می دهند.
در حال حاضر از برنامه رانندگی خودکار فورد در تست های استقامت تمامی ون های حمل و نقل عمومی این شرکت که قرار است از سال ۲۰۱۴ وارد بازار شوند، استفاده می گردد. داو پاین، مدیر اداره توسعه وسایل نقلیه فورد می گوید: «برخی تست هایی که ما روی خودروهای تجاری مان برای آمریکای شمالی انجام می دهیم، واقعا سخت هستند. به گونه ای که مدت زمان کار راننده های انسانی در آنها را کاملا محدود کرده ایم. اما چالش اینجا است که باید تست ها را به موقع تمام کنیم تا برنامه زمانی طرح تولید ماشین های مان هم عقب نیفتد و از سویی سلامت و آسایش راننده ها را هم به خطر نیاندازیم.»
او می گوید: «تست های رباتیک به ما اجازه می دهد که هر دو کار را انجام دهیم. تست های استقامت را با شتاب بیشتری انجام می دهیم و همزمان با آن، با انتقال رانندگان به برنامه های دیگر بازدهی و کارایی را هم افزایش خواهیم داد. برای مثال تست های دینامیک خودرو و میزان نویز نیاز به رانندگان بیشتری دارند.»
تکنولوژی جدید شامل یک ماژول کنترل رباتیک است که در ماشین تست بر روی فرمان، گاز و ترمز نصب می گردد. این ماژول به گونه ای تنظیم می شود که یک دوره کاری و مسیر از قبل برنامه ریزی شده را دنبال کند و موقعیت ماشین را هم با استفاده از دوربین ها و GPS با دقت چند سانتیمتر تشخیص می دهد. البته تمامی حرکات آن از طریق دوربین ها در اتاق کنترل تحت نظارت است.
اگر ماشین از مسیر برنامه ریزی شده منحرف شود، مهندسان در اتاق کنترل می توانند اتومبیل را سریعا متوقف کرده و برنامه را تصحیح نمایند. آنگاه تست را دوباره از سر می گیرند. سنسورهای نصب شده در اطراف ماشین هم باعث می شوند در صورت مشاهده افراد پیاده یا ماشین های دیگر در اطراف، اتومبیل سریعا متوقف شود.
ماشین های مجهز به راننده رباتیک مکررا در تست های کارایی روی سطوح ناهموار و سخت مورد آزمون قرار می گیرند. این آزمونها قرار است ۱۰ سال استفاده روزانه از ماشین را در یک دوره آزمایشی فشرده چندین کیلومتری خلاصه کنند. از موانع این مسیر می توان به آسفالت ترک خورده، خیابان سنگفرش، دریچه های مشبک فلزی، قلوه سنگ های درشت، چاله های گل و لای و دست اندازهای بسیار بزرگ اشاره کرد.
تمام ماشین های فورد تولیدی برای آمریکای شمالی باید ضربات ایت تست های استقامت را بگذرانند تا گواهینامه عرضه برای مصرف کننده را به دست آورند. تا کنون سرعت و تکرار تست در وضعیت های خاص، به دلیل جلوگیری از آسیب به رانندگان انسانی کاملا محدود شده بود. به گونه ای که هر راننده اجازه داشت آزمون های سخت مشخصی را تنها یک بار در روز انجام دهد.
اما استفاده از ربات ها، اکنون سرعت انجام این تست ها را بسیار بیشتر می کند. و اجازه می دهد که مهندسان فورد تعداد نامحدودی از آنها را در روز تکرار کنند تا نتایج نهایی راضی شان کند. ربات ها همچنین به فورد اجازه طراحی تست های استقامت چالش برانگیز تری را می دهند تا ماشین های مقاومتری را تولید کنند.
- منتشر شده در الکترونیک, برق قدرت, سیستم های امنیتی و کنترلی, شبکه و امنیت شبکه, فناوری اطلاعات
ربات عنکبوت T8 برای وحشت آفرینی بازار می آید
- منتشر شده در الکترونیک, سیستم های امنیتی و کنترلی, شبکه و امنیت شبکه, فناوری اطلاعات